Zostaly dwie godziny… za dwie godziny wsiadamy w pociag i ruszamy na podboj swiata 🙂

jestem juz zbyt wykonczona zeby sie nawet teraz cieszyc… troche ostatnio towarzyszyl pech moim przygotowaniom, bo i na uczelni pozostawiam pare nierozwiazanych spraw i w pracy, i do tego zeby nie bylo za malo wczoraj wieczorem mi sie popsul komputer…

No ale przynajmniej Bartek jakos dal rade ze wszystkim zdazyc… (3majcie kciuki za jego artykul!!!).

paszport – check

wiza – check

bilety – check

no… to chyba wszystko mamy…. 🙂

Our bags are almost packed, tickets booked and visas stamped in our passports. Tomorrow the longest holiday and the biggest adventure of my life starts. How do I feel? I think it is like going into unknown, it is like the first time I landed in Spain – a little unsure about my future but aware of the fact that a new phase of my life has just started. I think it is similar this time, but not quite the same, because I won’t be there alone this time. This is a large relief, but on the other hand I have the feeling of being responsible for someone and for the first time I am not affraid of that.

We have been planning this trip since the beginning of our relationship. It has been a topic very often reoccurring in our discussions. Although we could still prepare for the trip much better we are going there with open minds: no expectations, no prejudice, no stereotypes… I can’t wait to experience Thailand and I am happy I can share the adventure with Maja.

Troche wczoraj wpadlismy w poploch.. jeszcze tyle rzeczy trzeba zrobic… i nie mowie o samej wyprawie… jeszcze praca nas goni.. nie chce wypuscic ze swoich szponow.. wciac wymysla nowe rzeczy… wciaz przedstawia nowe sprawy, ktorych wczesniej nie moglismy przewidziec…

Ale bedzie dobrze.. musi byc dobrze.. pierwsze dwie noce w Bangkoku mamy zarezerwowane – w najgorszym wypadku dalszy plan bedziemy robic na zywiol… moze tak bedzie zabawniej?? 🙂 Cieszymy sie, ze w koncu bedziemy troche razem… bez zadnych stresow – na to mamy nadzieje w kazdym razie… 🙂

Minelo kilka lat… Poznalam kogos… z kims jest zawsze latwiej… jesli sie ma podobne marzenia mozna je laczyc, dodawac, grupowac… wtedy jest je latwiej realizowac… wtedy niemozliwe staje sie mozliwe… i stalo sie…!

Dzisiaj jest na dworze zimno… pada snieg. wieje wiatr. Wszyscy smetnie, ze spuszczonymi glowami przemykaja po ulicy… kazdy zafrasowany swoimi sprawami. Kazdy zajety swoim swiatkiem.  Trudno nie poddac sie ogolnemu nastrojowi…

Jeszcze tydzien… za tydzien bedziemy juz siedziec w samolocie… patrzec na to wszsytko z gory… Bedziemy gdzies w zawieszeniu pomiedzy dwoma swiatami… tym ktory teraz znamy, ktory nas otacza, pochlania i tym nieznanym, ktory juz na zawsze nas zmieni… Tym ktory sobie teraz tylko mozemy wyobrazac… wesoly, w kolorowych barwach, goracy, jakze inny od tego, w ktorym jestesmy teraz!!! Czy nam sie spodoba? Czy go pokochamy? Czy bedziemy chcieli do niego wracac? A moze wrecz przeciwnie…?

Teraz jest taki czas jaki przezywa dziecko, zanim dostanie prezent. Moze juz go gdzies podgladnelo, cos sie domyslilo z rozmow doroslych, wie ze musi byc to cos ekscytujacego, ale wciaz jeszcze nie wie co to do konca jest…

Ok, so it is.. we start our first blog… first together anyway, and the first one which – hopefully – we will keep updating. 🙂

Why is this? Well.. I suppose it starts with our first BIG trip. It is to Thailand.

Maybe it will help some others to prepare for their trips, and if not, it will let us remember – lets hope – all the good memories.

And also all the stuff, recommendations, things to do before etc we are finding out about we can gather in one place. Anyway.. lets begin.. 😉