Dotarliśmy! Jesteśmy w Ameryce! Po długiej drodze (w Madrycie musieliśmy czekać 7 godzin na nasz 12-godzinny lot do Meksyku) jesteśmy i… jest mokro. Mokro i zimno. I wcale się tego nie spodziewaliśmy… haha! No cóż, w porze deszczowej należało się spodziewać trochę deszczu.

Miasto jest jakie jest.. jak każde duże miasto: brudne, smierdzące i zatłoczone… tylko ludzie są trochę inni, tacy niscy, z trochę skośnymi oczami. Takie było nasze pierwsze wrażenie. Dotarliśmy do naszego hostelu – całkiem przyjemny, nie ma co! 🙂 w samym sercu historycznym, zaraz przy katedrze, ale Meksyk zaczął nam się dopiero podobać, gdy pojechaliśmy do muzeum antropologii.

z muzeum anropologii…

Maska pośmiertna w muzeum antrepologii

w muzeum atrepologii

Samo muzeum było na prawdę ciekawe i spędziliśmy tam sporo czasu, ale też jego okolica była dużo bardziej przyjemna niż ścisłe centrum – dużo zieleni, rodzin z dziećmi (oj, chyba sie starzejemy) no.. i sporo wiewiórek. Ale takich szarych, nie rudych.

Teraz Bartek: Meksyk Meksykiem, ale jedzenie palce lizać!